High tea?

Er is een ergernis die me al heel lang van het hart moet. Dit stukje gaat over een typisch Brits fenomeen dus ik zou zeggen: now is as good a time as any.

Nederlanders denken nog wel eens… nou ja: heel vaak… of beter gezegd: eigenlijk altijd… dat ze goed zijn in het spreken van vreemde talen. En dan vooral Engels. Dat is natuurlijk wel een beetje om te lachen als je geregeld naar het stonecoal English van onze leidslieden luistert.

Maar een nog grappiger eigenschap van Nederlanders is dat ze zelfs menen het Engels beter te beheersen dan de Engelsen zèlf. Zo weten ze bijvoorbeeld dat een toeristenbus geen coach heet maar een touringcar. Ja, daar sta je van te kijken, hè? Dat weten die domme pommy’s daarginder dus niet…

Ook met betrekking tot Britse maaltijden weten Nederlanders het beter. Tot voor enige decennia kende ons horecawezen het van oorsprong Franse begrip thé complet. Dat was een aangekleed kopje thee (meestal een vol kannetje) met daarbij wat kleinigheden om te smikkelen.

Maar sedert in ons onderwijs het Frans als vreemde taal nagenoeg is afgeschaft en de meeste Nederlanders nauwelijks nog een zin uit hun mond kunnen krijgen zonder daarin minstens drie Engelse (leen-)woorden te gebruiken, is de thé complet compleet overboord gegoten en zijn we massaal aan de high tea gegaan.

High tea. Dat is dus een eenvoudig bordje warm eten. Pardon, u zegt? Nog een keertje dan: dat is een eenvoudig bordje warm eten! Naar Nederlandse maatstaven: aardappelen, vlees en groente.

Maar – zul je tegenwerpen – wij krijgen bij het bestellen van een high tea altijd een étagère met sandwiches, muffins, scones, pralines en zulk soort lekkernijen. En thee natuurlijk.
Ah, maar dan heb je het niet over een high tea maar over een afternoon tea. Toch nog best lastig hè, dat Engels?

Goed, dan leg ik het hier nog één keer uit. Aan de overkant van de Noordzee zal men je niet-begrijpend aankijken indien je een high tea bestelt. Dat wordt namelijk in geen enkel zichzelf respecterend restaurant geserveerd. Hooguit in een eenvoudige plattelands-pub waar men – naast ales en lagers – ook een bord eten kan bekomen. Want meer is een high tea niet: een robuust bord voedsel, gewoonlijk rond een uur of zes ’s avonds genuttigd.

Een high tea kan bijvoorbeeld bestaan uit fish & chips, shepherd’s pie of macaroni & cheese. Stevig voer voor de noeste werker, kortom. Vanouds werd een high tea gegeten door kinderen uit de middle en upper class wier ouders later op de avond voor een meer formeel diner zouden aanschuiven, en voorts door arbeiders als ze van fabriek of kolenmijn thuiskwamen.

Het fancy, posh tussendoormaaltje kent men in het Verenigd Koninkrijk wel (logisch ook, daar komt het vandaan) maar men noemt het – niet meer vergeten dus! – afternoon tea en dat wordt doorgaans gebruikt tussen 2.00 en 5.00 uur ’s middags.

Kunnen we met elkaar afspreken dat we voortaan iedere Nederlandse restauranthouder – nadat we een blik op de menukaart hebben geworpen – deze ergerlijke fout onder de aandacht zullen brengen? Alvast mijn hartelijke dank daarvoor.

De 11 beste plekken voor een afternoon tea in Londen:

Bob Bob Ricard
Chiswell Street Dining Rooms
The Foyer at Claridge’s
The Goring Lounge and Terrace
Les Deux Salons
Park Lounge at The Milestone Hotel
Sketch: The Parlour
Swan at the Globe
The Conservatory and The Wood Deck at The Montague
The Palm Court at The Ritz Hotel
The Wolseley

Meer over high tea: The Hairy Bikers – Mums Know Best (Episode ‘High Tea’)

Naschrift: zie ook High tea is maar verwarrend en Maal-tijden