Ossenstaartstoof

Wijlen mijn vader was een lolbroek. Rotterdammer van geboorte, dus uit de aard der zaak maakte hij zijn hele leven dezelfde grappen: ze waren – inderdaad – zo oud als de weg naar Kralingen…

Op de vraag wat we zouden eten antwoordde hij – naar analogie met een destijds bekende slagzin uit de reclame van een bliksoepmerk – vrijwel altijd “Ossenstaart vooraf, koestaart toe”. Wat daar tussenin werd geserveerd interesseerde hem kennelijk minder.

Enfin, iets met ossenstaart en custard dus. De ossenstaart echter niet in de door mijn pa zo geliefde soep maar als hoofdbestanddeel van de maaltijd. De custard bewaar ik nog even voor een volgend blog.

Dit is een stevige stoofschotel voor 6 personen waarin de rijke smaak van ossenstaart uitstekend tot z’n recht komt. Bij voorkeur te serveren met aardappelpuree en verse seizoensgroenten naar keuze.

Ingrediënten:

• 2½ pd ossenstaart in moten (vraag je slager om dit voor je te doen)
• 3 el bloem
• zout en peper uit de molen
• 3-4 el olijfolie
• 2 grofgesneden middelgrote uien
• 2 fijngesnipperde tenen knoflook
• 2 in blokjes gesneden middelgrote penen
• 2 in schijfjes gesneden stengels bleekselderij
• 4-5 takjes verse tijm (of een ½ tl gedroogde)
• 2 laurierbladeren
• 3 dl rode wijn
• ½ l runderbouillon
• klein blikje tomatenpuree
• 1 el fijngehakte peterselie (optioneel)

Bereiding:

Verwarm de oven op 150°C.

Spoel de ossenstaartmoten af onder koud stromend water en dep ze droog met keukenpapier. Verwijder zoveel mogelijk overtollig vet. Doe bloem, zout en peper in een diepvrieszak. Voeg de helft van de delen ossenstaart daarbij, hussel net zo lang tot de moten goed bedekt zijn en leg ze dan op een bord. Herhaal dit met de resterende stukken.

Verhit de olie in een grote koekenpan met anti-aanbaklaag. Laat de moten op middelmatig vuur onder geregeld keren in ongeveer 10 minuten bruinen tot ze gelijkmatig zijn gekleurd. Vlij ze vervolgens in een ovenvaste braadpan.

Draai de koekenpan op een laag pitje  en voeg ui, knoflook, peen en selderij toe, indien nodig met nog wat extra olie. Laat de groenten onder geregeld omscheppen gedurende 10 minuten zachtjes sudderen tot ze zacht zijn en lichtbruin gekleurd.

Kiep het mengsel bovenop het vlees en doe daar de tijm en laurier bij. Meng het geheel met de wijn, bouillon en tomatenpuree. Voeg zout en peper naar smaak toe. Zet de braadpan op het vuur en verhit tot het mengsel begint te borrelen. Doe de deksel op de pan en schuif hem in het midden van de voorverwarmde oven.

Na drie uur is het vlees zo gaar dat het makkelijk van het bot is losgekomen en er een volle, dikke saus is ontstaan. Haal de pan uit de oven en verwijder eventueel overtollig vet met een schuimspaan van de saus. Schep de ossenstaartmoten voorzichtig uit de pan en schik ze op een warme schaal. 

Verdeel het vlees over zes voorverwarmde borden en schep daar de saus overheen. Bestrooi eventueel met de fijngehakte peterselie en serveer met aardappelpuree en verse seizoensgroenten.

^{Bron:  The Hairy Bikers – Mums Know Best}

High tea?

Er is een ergernis die me al heel lang van het hart moet. Dit stukje gaat over een typisch Brits fenomeen dus ik zou zeggen: now is as good a time as any.

Nederlanders denken nog wel eens… nou ja: heel vaak… of beter gezegd: eigenlijk altijd… dat ze goed zijn in het spreken van vreemde talen. En dan vooral Engels. Dat is natuurlijk wel een beetje om te lachen als je geregeld naar het stonecoal English van onze leidslieden luistert.

Maar een nog grappiger eigenschap van Nederlanders is dat ze zelfs menen het Engels beter te beheersen dan de Engelsen zèlf. Zo weten ze bijvoorbeeld dat een toeristenbus geen coach heet maar een touringcar. Ja, daar sta je van te kijken, hè? Dat weten die domme pommy’s daarginder dus niet…

Ook met betrekking tot Britse maaltijden weten Nederlanders het beter. Tot voor enige decennia kende ons horecawezen het van oorsprong Franse begrip thé complet. Dat was een aangekleed kopje thee (meestal een vol kannetje) met daarbij wat kleinigheden om te smikkelen.

Maar sedert in ons onderwijs het Frans als vreemde taal nagenoeg is afgeschaft en de meeste Nederlanders nauwelijks nog een zin uit hun mond kunnen krijgen zonder daarin minstens drie Engelse (leen-)woorden te gebruiken, is de thé complet compleet overboord gegoten en zijn we massaal aan de high tea gegaan.

High tea. Dat is dus een eenvoudig bordje warm eten. Pardon, u zegt? Nog een keertje dan: dat is een eenvoudig bordje warm eten! Naar Nederlandse maatstaven: aardappelen, vlees en groente.

Maar – zul je tegenwerpen – wij krijgen bij het bestellen van een high tea altijd een étagère met sandwiches, muffins, scones, pralines en zulk soort lekkernijen. En thee natuurlijk.
Ah, maar dan heb je het niet over een high tea maar over een afternoon tea. Toch nog best lastig hè, dat Engels?

Goed, dan leg ik het hier nog één keer uit. Aan de overkant van de Noordzee zal men je niet-begrijpend aankijken indien je een high tea bestelt. Dat wordt namelijk in geen enkel zichzelf respecterend restaurant geserveerd. Hooguit in een eenvoudige plattelands-pub waar men – naast ales en lagers – ook een bord eten kan bekomen. Want meer is een high tea niet: een robuust bord voedsel, gewoonlijk rond een uur of zes ’s avonds genuttigd.

Een high tea kan bijvoorbeeld bestaan uit fish & chips, shepherd’s pie of macaroni & cheese. Stevig voer voor de noeste werker, kortom. Vanouds werd een high tea gegeten door kinderen uit de middle en upper class wier ouders later op de avond voor een meer formeel diner zouden aanschuiven, en voorts door arbeiders als ze van fabriek of kolenmijn thuiskwamen.

Het fancy, posh tussendoormaaltje kent men in het Verenigd Koninkrijk wel (logisch ook, daar komt het vandaan) maar men noemt het – niet meer vergeten dus! – afternoon tea en dat wordt doorgaans gebruikt tussen 2.00 en 5.00 uur ’s middags.

Kunnen we met elkaar afspreken dat we voortaan iedere Nederlandse restauranthouder – nadat we een blik op de menukaart hebben geworpen – deze ergerlijke fout onder de aandacht zullen brengen? Alvast mijn hartelijke dank daarvoor.

De 11 beste plekken voor een afternoon tea in Londen:

Bob Bob Ricard
Chiswell Street Dining Rooms
The Foyer at Claridge’s
The Goring Lounge and Terrace
Les Deux Salons
Park Lounge at The Milestone Hotel
Sketch: The Parlour
Swan at the Globe
The Conservatory and The Wood Deck at The Montague
The Palm Court at The Ritz Hotel
The Wolseley

Meer over high tea: The Hairy Bikers – Mums Know Best (Episode ‘High Tea’)

Naschrift: zie ook High tea is maar verwarrend en Maal-tijden